καθαριότης
καθαρισμόςκαθαριότης, ητος
(ἡ) [ᾰᾰ]
1 propreté, pureté,
Hdt. 2, 37 ;
Xén. Mem.
2, 1, 22 ; Arstt. Nic. 10, 5, 7 ; fig. pureté du
style, Sext. 640
Bkk. ||
2 p.
ext. décence, mesure, Plut.
Lyc. 21,
M. 67e ; Ath. 542c.
Étym.
καθάριος.
-->