κίθαρις

κιθάρισις

κιθάρισμα
κιθάρισις, εως (ἡ) [ῐᾰῐσ] action de jouer de la cithare, Plat. Prot. 325e, etc. ; Arstt. Poet. 2 ; Plut. M. 724b, etc.
Étym. κιθαρίζω.