κοιλιώδης

κοιλογάστωρ

κοιλοκρόταφος
κοιλο·γάστωρ, ορος (ὁ, ἡ)
1 bouclier dont le ventre (c. à d. le milieu) est concave, Eschl. Sept. 496 ||
2 au ventre creux, c. à d. affamé, Eschl. Sept. 1035.
Étym. κοῖλος, γαστήρ.