κοινόϐιος

κοινοϐουλευτικός

κοινοϐουλέω-ῶ
κοινο·ϐουλευτικός, ή, όν, qui concerne les délibérations communes, Hippodam. (Stob. Fl. 43, 93).
Étym. κοινός, βουλεύω.