κορυϐαντιασμός

κορυϐαντιάω-ῶ

κορυϐαντίζω
κορυϐαντιάω-ῶ []
1 être agité d’un transport de Corybante, Ar. Vesp. 8 ; Plat. Conv. 215e, etc. ; Luc. Her. 7, etc. ||
2 dormir les yeux ouverts, Plin. H.N. 11, 54.
Étym. Κορύϐας.