ματαιολογία

ματαιολόγος

ματαιοποιός
ματαιο·λόγος, ος, ον [ᾰ] qui tient de vains ou de sots discours, Télest. 1, 11 ; NT. Tit. 1, 10.
Étym. μάταιος, λέγω.