ματαιοποιός

ματαιοπονέω-ῶ

ματαιοπόνημα
ματαιο·πονέω-ῶ [ᾰ] se donner une peine inutile, perdre sa peine, Pol. 9, 2, 2, etc.
Étym. ματαιοπόνος.