μεγαλοφροσύνη
μεγαλόφρωνμεγαλοφροσύνη, ης
(ἡ)
[ᾰῠ]
1 élévation des
sentiments, grandeur d’âme, Hdt.
7, 136 ; Plat.
Conv. 194b ; Isocr. 194a ||
2 en
mauv. part : orgueil, fierté, Hdt. 7, 24 ; Ant. 127, 21 ; au pl. sentiments d’orgueil, Anth. 5, 299.
Étym.
μεγαλόφρων.