μεγαλοφροσύνη

μεγαλόφρων

μεγαλοφυής
μεγαλό·φρων, ων, ον, gén. ονος [ᾰ] qui a des sentiments élevés, de la grandeur d’âme, de la générosité, Ar. Lys. 1289 ; τὸ μ. Xén. Ages. 11, 11, c. le préc. ||
Cp. -ονέστερος, Xén. Cyr. 2, 1, 29.
Étym. μ. φρήν.