μεγαλόφρων

μεγαλοφυής

μεγαλοφυΐα
μεγαλο·φυής, ής, ές [ᾰ] d’une nature grande, noble, Pol. 12, 23, 5 ; en parl. du style : DH. Vet. script. cens. 11 ||
Cp. -έστερος, Pol. l. c. ; sup. -έστατος, Lgn 34, 4.
Étym. μ. φύω.