μελάγχλωρος

μελαγχολάω-ῶ

μελαγχολία
μελαγ·χολάω-ῶ, avoir la bile noire, l’humeur noire, être sombre ou triste, Ar. Av. 14, Pl. 12, etc. ; Plat. Phædr. 268e, etc.
Étym. μελάγχολος.