μελίγηρυς

μελίγλωσσος

μέλιγμα
μελί·γλωσσος, ος, ον, à la langue de miel, à la douce parole, Eschl. Pr. 172 ; Bacchyl. 3, 97 ; fr. 4, 63 ; Ar. Av. 908.
Étym. μ. γλῶσσα.