μιαίνω

μιαιφονέω-ῶ

μιαιφονία
μιαιφονέω-ῶ (impf. ἐμιαιφόνουν ; ao. pass. ἐμιαιφονήθην)
1 se souiller d’un meurtre, Plat. Rsp. 565e ; Eur. I.A. 1364 ||
2 act. tuer, assassiner, Plat. Rsp. 571d ; Isocr. 271b ; Luc. D. mort. 12, 3, etc.
Étym. μιαιφόνος.