ὀϐριμοπάτρα

ὀϐριμο·πάτρα, ion. ὀϐριμο·πάτρη, ης [ῐ] adj. f. au père robuste ou puissant, Il. 5, 747 ; Od. 3, 135 ; Hés. Th. 587 ; Sol. (Dém. 421, 27) ; subst. Ar. Eq. 1178.