ὀϊστοδόκη

ὀϊστοκόμος

οἰστός
ὀϊστο·κόμος, ος, ον, qui prend soin des traits, c. à d. qui abrite ou renferme les traits (carquois) Nonn. D. 48, 360.
Étym. ὀϊστός, κομέω.