ὀλιγόκαρπος

ὀλιγόκαυλος

ὀλιγόκερως
ὀλιγό·καυλος, ος, ον [ῐ] qui n’a que peu de tiges, Th. H.P. 7, 8, 2.
Étym. ὀλ. καυλός.