ὀλιγόφυλλος

ὀλιγόφωνος

ὀλιγόχλωρος
ὀλιγό·φωνος, ος, ον [ῐ] qui a peu de voix, peu de son, A. Quint. p. 43.
Étym. ὀλ. φωνή.