ὀνοματοποιέω-ῶ

ὀνοματοποιΐα

ὀνοματοποιός
ὀνοματοποιΐα, ας (ἡ) [ᾰτ] propr. création de mots, particul. et plus tard, création de mots par onomatopée, Quint. 1, 5.
Étym. ὀνοματοποιός.