Ὀνήσιλος

ὀνήσιμος

Ὀνήσιμος
ὀνήσιμος, ος, ον [ῐ] utile, profitable, secourable, Hh. Merc. 30 ; Eschl. Eum. 924 ; Soph. Aj. 665, etc.
Étym. ὀνίνημι.