ὅστε

ὀστέϊνος

ὀστεογενής
ὀστέϊνος, η, ον, d’os, fait d’os, Hdt. 4, 2 ; Plat. Tim. 73d, etc. ; Arstt. H.A. 1, 9, etc.
Étym. ὀστέον.