πεντηκοντάπαις

πεντηκονταπέλεθρος

πεντηκοντάπηχυς
πεντηκοντα·πέλεθρος, ος, ον [ᾰ] de cinquante arpents, d’où immense, Nonn. D. 25, 504.
Étym. π. πέλεθρον.