φαρμακία

φαρμάκιον

φαρμακίς
φαρμάκιον, ου (τὸ) [μᾰ] médicament, Plat. Phædr. 268c, Theæt. 149c ; Plut. M. 43a ; Anth. 11, 333 ; Thém. 252a ; particul. purgatif, Hpc. Aph. 1244.
Étym. φάρμακον.