Φιλοχαρίδας

φιλόχλαινος

φίλοχλος
φιλό·χλαινος, ος, ον [ῐ] qui désire le manteau, prix du combat, Nonn. D. 37, 150 ; Jo. 19, 131.
Étym. φ. χλαῖνα.