φιλόφιλος

φιλοφόρμιγξ

φιλοφρονέω-ῶ
φιλο·φόρμιγξ, ιγγος (ὁ, ἡ) [φῐ] qui aime la lyre, c. à d. l’accompagnement de la lyre, Eschl. Suppl. 696.