φιλοπραγμοσύνη

φιλοπραγμοσύνη, ης (ἡ) [ῐῠ] activité, particul. en mauv. part, manie de se mêler des affaires d’autrui, Plat. Rsp. 549c ; Dém. 13, 9 ; 59, 9 ; joint à πολυπραγμοσύνη, Arstt. Top. 2, 4, 1.