πολυτοκία

πολυτόκος

πολύτολμος
πολυ·τόκος, ος, ον [ῠ] qui met au monde beaucoup d’enfants ou de petits, Hpc. 247 fin ; Arstt. P.A. 4, 10, 36, etc.
Étym. π. τίκτω.