προσαγορευτικός
προσαγορεύωπροσαγορευτικός, ή,
όν [ᾰ]
I dont on se sert pour
adresser la parole à qqn ou pour saluer,
Jos. A.J.
15, 6, 3 ||
II subst. τὸ
προσαγορευτικόν :
1 présent de bienvenue,
App. Civ.
3, 44 ||
2 vocatif, t. de gr. DL. 6, 67.
Étym.
προσαγορεύω.