ψευδομαρτυρία
ψευδομαρτύριονψευδομαρτυρία, ας
(ἡ)
[ῠ] faux témoignage,
particul. en justice, Dém. 1033, 1 ; ψευδομαρτυρίαν καταγνῶναί τινος, Is. fr. 1, 6, condamner qqn
pour faux témoignage ; d’ord. au plur.
ψευδομαρτυριῶν δίκη, Is. 38, 15 ; Arstt. Pol. 2, 12, 11, procès pour faux témoignage ;
ψευδομαρτυριῶν ἁλῶναι, And. 2, 4 ; Lys. 118, 18, être
convaincu de faux témoignage ; ψευδομαρτυριῶν
ὀφλεῖν, And. 10, 23, être condamné pour faux témoignage.
Étym.
ψευδόμαρτυς.