πταίρω

πταῖσμα

πταίω
πταῖσμα, ατος (τὸ) faux pas, d’où fig. :
1 faute, erreur, méprise, Thgn. 1226 ; Plut. M. 549c, etc. ||
2 accident, revers, défaite, Hdt. 7, 149 ; Dém. 135, 2, etc. ; Eschn. 77, 13 ; DS. 11, 15.
Étym. πταίω.