ῥυτιδόω-ῶ

ῥυτιδόω-ῶ (f. ώσω, part. pf. pass. ἐρρυτιδωμένος) [ῠῐ ] rider, Arstt. Probl. 24, 7 ; au pass. Arstt. H.A. 6, 25, 1 ; Th. H.P. 3, 10, 3 ; Luc. Luct. 16, etc. ; ῥυτιδούμενοι ὀφθαλμοί, Hpc. 1165e, yeux bridés.