σαπρόστομος

σαπρότης

σαπροφαγέω-ῶ
σαπρότης, ητος (ἡ) [ᾰ] putréfaction, pourriture, Plat. Rsp. 609e ; Arstt. Meteor. 4, 1, 6, etc. ; Th. Od. 2.
Étym. σαπρός.