σαρκοτυπής

σαρκοφαγέω-ῶ

σαρκοφαγία
σαρκοφαγέω-ῶ [φᾰ] manger de la chair, être carnivore, Arstt. H.A. 9, 42, 1, etc. ; Str. 298, 710 ; Plut. M. 473a, 991b ; avec un acc. manger la chair de, DS. 1, 89 ; 5, 39 ; Anth. 5, 151.
Étym. σαρκοφάγος.