σιδήρειος
σιδήρεοςσιδήρειος, α, ον
[ῐ]
1 de fer, Il. 7, 141 ; 8, 15 ||
2 dur comme le fer,
c. à d. inflexible, impitoyable,
Il. 24, 205,
521 ||
3 qui provient du fer,
en parl. du bruit des armes, Il. 17, 424 ||
E Fém. épq. et ion. -η,
Il. 7, 141 ;
fém. -ος,
Opp. H.
5, 401 ; dor.
σιδάρειος [ᾱ]
Anth. 6,
124.