σιδηροφορέω-ῶ

σιδηροφόρος

σιδηρόφρων
σιδηρο·φόρος, ος, ον []
1 qui produit du fer, A. Rh. 2, 141 ||
2 fait de fer, Nonn. Jo. 18, 5 etc. ||
3 qui porte ou tient du fer, c. à d. des armes, d’où armé, Nonn. D. 46, 2 ; Anth. 8, 203.
Étym. σ. φέρω.