σιναμώρευμα

σιναμωρέω-ῶ

σιναμωρία
σιναμωρέω-ῶ [ῐᾰ]
1 gâter, d’où piller, dévaster, acc. Hdt. 1, 152 ; 8, 35 ||
2 mâchonner par gourmandise : ἔς τι, Paus. 2, 32, 3, qqe ch. ; au pass. avec sens obscène, Ar. Nub. 1070.
Étym. σινάμωρος.