σκώπτω
σκώρσκώπτω (impf.
ἔσκωπτον, f.
σκώψω et
σκώψομαι, ao.
ἔσκωψα, pf.
inus. ; pass. ao. ἐσκώφθην, pf. ἔσκωμμαι)
1 railler, se moquer,
abs. Xén.
Cyr. 1, 3, 8 ;
Ar. Eq.
525, Nub.
296, etc. ;
joint à κωμῳδεῖν, Ar. Pl. 557 ; à χλευάζειν, Arstt. Rhet. 3, 2, 12, etc. ;
τινά, Ar.
Nub. 540, 992,
etc. ; εἴς
τινα, Hégésandre (Ath. 444d) ; Eschn. 33, 30, de qqn ; τι,
Ar. Nub.
350, etc. de
qqe ch. : τινὰ εἴς τι, Ar. Pax 740 ; ou τι εἴς τι, Plut.
Lyc. 19 ;
ou τινά τινος,
A. Tat. 1, 7,
railler qqn ou qqe ch. de qqe ch.
||
2 plaisanter, badiner,
Eur. Cycl.
675 ; Xén.
Conv. 9, 5
||
Moy. (ao. ἐσκωψάμην) m. sign. Alciphr.
3, 57.
Étym.
Étymol. inconnue.