στρατιῶτις
Στρατόδημοςστρατιῶτις, ιδος
[ᾰῐδ]
1 adj.
f. de soldat, Eschl. Ag. 47 ; Plut. Marc. 14 ; ναῦς, Thc. 1, 116 ; 6, 43 ; 8, 62 ;
Xén. Hell.
1, 1, 36, vaisseau de transport pour les
troupes ||
2 subst. ἡ στρ. Geop. 2, 5, 4, n. de plante, c.
στρατιώτης II.
Étym.
στρατιώτης.