στρατοπέδευσις
στρατοπεδευτικόςστρατοπέδευσις, εως
(ἡ) [ᾰ]
1 action de camper,
Xén. Cyr.
8, 5, 6, et 16 ; Plat. Leg. 813c, Rsp. 526d ||
2 campement, position
d’une armée, Xén. Hell. 4, 1, 25 ;
p. anal. en parl.
d’une flotte, Hdt. 7, 124.
Étym.
στρατοπεδεύω.