συγκατέρχομαι
συγκατεσθίωσυγ·κατέρχομαι (ao.
2 -κατῆλθον, etc.)
1 descendre ensemble,
Arstt. Insomn.
3, 10 ||
2 revenir ensemble (de
l’exil, etc.) Lys. 187, 33 ; Arstt. Pol. 4, 15, 15 ; τινι,
Lys. 188, 6 ;
μετά τινος, Plut. Dio. 29, revenir d’exil avec qqn.