συγκλειστός

1 enfermé, enveloppé, Luc. Trag. 64 ||

2 qui a la faculté d’enfermer, Arstt. H.A. 4, 4, 11 ||

3 ἔργον συγκλειστόν, Spt. 3 Reg. 7, 28, c. σύγκλεισμα.