σωφρόνισμα

σωφρονισμός

σωφρονιστήρ
σωφρονισμός, οῦ (ὁ) action de rendre sage, d’amender, Plut. Cato mi. 19, M. 653c ; App. Lib. 65.
Étym. σωφρονίζω.