τετανόθριξ

τετανός

τέτανος
τετανός, ή, όν [ᾰ]
1 étendu, allongé, long, Anth. 6, 204 ; Th. H.P. 3, 11, 2 ||
2 p. suite, rigide, Hpc. Fract. 751 ||
3 lisse, uni, sans pli ou sans ride, Lycus (Ath. 69e), Nic. Al. 343, 464.
Étym. τείνω.