θυσίασμα

θυσιαστήριον

θυσιαστήριος
θυσιαστήριον, ου (τὸ) [ῠ] autel pour le sacrifice, Spt. Gen. 8, 20 ; Ex. 27, 3 ; 2 Par. 14, 5 ; NT. Matth. 23, 18 ; Jos. A.J. 8, 4, 1.
Étym. neutre du suiv.